Trzy filmy, jakie pomogą zrozumieć sytuację w Białorusi.

 Chyba powinnam jeszcze o tym wspomnieć. Po to, żeby udowodnić, że ta sytuacja nie zaczęła się dwa lata temu a wiele lat wcześniej. Szukałam długo, ale nie znalazłam więcej - tylko te trzy filmy fabularne, prawdopodobnie opisują sytuację bez przekłamywania i w realistyczny sposób. Może, to też kogoś zainteresuje - bo, nie możemy zapominać, że Białorusini nie chcieli dyktatury i też chcą być wolni. A wielu z nich walczy za Ukrainę. 

Zapraszam🙂 

****** 

Жыве Беларусь! (2012) - Akcja filmu rozgrywa się w latach 2009-2010 na Białorusi. Bohaterem filmu jest 23-letni białoruski rockman Miron Zacharka. Nie interesuje go sytuacja polityczna w kraju. Z powodu niewydolności serca i innych chorób, których nabawił się, jak żartuje Miron, pod wpływem skutków katastrofy w Czarnobylu, komisja wojskowa zwalnia go z konieczności odbycia służby. Dziewczyna Mirona, Wiera, w przeciwieństwie do niego, jest zwolenniczką białoruskiej opozycji. Na jednym z koncertów grupa Mirona ForZa wykonuje piosenkę o rewolucji (w żaden sposób nie odnoszącą się do ruchu opozycyjnego na Białorusi), po czym jeden z muzyków grupy Zmicier prowokuje tłum do skandowania hasła „Żywie Biełaruś!”. W rezultacie koncert zostaje odwołany, zespół zostaje zdelegalizowany, a Miron zostaje powołany do wojska, mimo że z powodu niewydolności serca jest niezdolny do służby. W wojsku Miron znosi ciężkie prześladowania, dyskryminację i przemoc, jest bity. Na swoim blogu chłopak anonimowo prowadzi pamiętnik, w którym relacjonuje te realia białoruskiej armii. Miron i wspierający go żołnierze nękają dowództwo jednostki oraz przedstawicieli władz państwowych. Miron znajduje się w centrum konfrontacji z obecnym reżimem politycznym.

Film jest przepełniony agresją i brutalnością, ukazując prawdziwe piekło na ziemi, z jakim chłopcy spotykają się w armii. Nie jest z pewnością dla wrażliwych, ale pokazuje tę przepaść w systemie wartości i zezwierzęcenie ludzi, kiedy stają się bezkarni. Film jest inspirowany prawdziwą historią i, tym bardziej będzie to wstrząsające widowisko. Dla osób, które naprawdę bardzo chcą poznać tę straszną rzeczywistość i nie boją się oglądać tortur na ekranie. 

Выше неба (2012) - Akcja filmu rozgrywa się na Białorusi na początku 2010 roku. Bohater filmu, 20-letni Białorusin Mikita Mickiewicz, który mieszka i studiuje w Mińsku. Pisze i wykonuje muzykę, gra w modnym mińskim zespole rockowym, który założył z przyjaciółmi i który występuje w najpopularniejszych salach koncertowych miasta. Jego ojciec pracuje jako zastępca szefa policji rejonowej w Mińsku, a matka wykłada na uniwersytecie. Przyjaciele Mikity są równie młodzi i beztroscy jak on, głównie muzycy i studenci. Na jego życie kładzie się cieniem tylko jedna drobna okoliczność – rywalizacja z wokalistą grupy Stasem, których zachłysnął się sławą. Ale jednocześnie nawet ich wspólni znajomi i koledzy ze sceny przyznają, że ta „wojna” jest zupełnie bezcelowa, bo oboje nie mają nic do powiedzenia. Beztroski tryb życia Mikity doprowadza go do zarażenia wirusem HIV podczas krótkiego, ale burzliwego wakacyjnego romansu z uroczą dziewczyną. Od tego momentu wszystko w jego życiu zmieniło się diametralnie. Członkowie jego grupy muzycznej odmawiają zabawy z nim, a ukochana dziewczyna, która przysięgała mu miłość, postanowiła odejść. Całe życie Mikity nabiera czarnych barw. Ale wszystkie te trudności go nie łamią. Silna wola i chęć życia, pewność, że wszelkie trudności i kłopoty można przezwyciężyć, w końcu doprowadzają do tego, że Nikita ponownie wraca do grupy, a dziewczyna Jana, z którą zerwał, wraca do niego.

Nie, to nie jest film o opozycji, ale o białoruskiej młodzieży i białoruskim społeczeństwie, na tyle realistyczny, że został poszatkowany przez cenzurę. Ma też wersję serialową. Na youtube jest i serial i odcenzurowana wersja filmu. Fakt jest taki, że zawiera on piosenki, zespołów z "czarnej listy" władz, oraz wstawki, jakich zazwyczaj w zdominowanym przez rosyjskie wpływy białoruskim przemyśle filmowym brakuje. Dodatkowo, ekipa, jaka go kręciła i aktorzy byli wyłącznie miejscowi i do pracy nad nim nie zatrudniono cudzoziemców. Dlatego tutaj jest, za ten realizm. 

MINSK (2021) - W centrum obrazu są kochankowie Pasza i Julia. Julia ma nadzieję zajść w ciążę, Pasza pogrążony jest w domowych obowiązkach – samochód byłej żony Tanii, o którą Julia jest bardzo zazdrosna, musi zostać odebrany z naprawy. Julia jednak ma również byłego, Saszę, który wybiera się do Londynu. Pasza i Julia, wychodzą nocą z domu i trafiają w sam środek protestów ludności cywilnej. Zwyczajny spacer zamienia się w prawdziwe piekło, w którym niewinni ludzie stają się ofiarami policyjnej brutalności. Decydując się jednym okiem spojrzeć na odbywającą się w pobliżu spontaniczną demonstrację, czwórka bohaterów filmu skazuje się na los nie do pozazdroszczenia: stać się statystami „epoki przemian”, w której nie życzylibyście nikomu żyć. 

Metafizyczne przeżycie, przerażające, ale i poruszające ważny temat - więcej takich filmów nie ma. Niedawno został niestety usunięty z internetu i, dlatego trzeba szukać go na mniej legalnych platformach. Ten film jest wstrząsający, ale jego zadaniem było, prawdopodobnie wywołać szok i uczucia patriotyczne u widzów. Jeżeli nie przeraża was szukanie go w tej chwili (a nawet, jeśli wolicie poczekać na dostępną oficjalną wersję) zachęcam do oglądania i poznania tych wydarzeń "od środka". Nie zamieniajmy serca w twardy głaz... bo to był moment, kiedy historia zatoczyła koło. 

****** 

Mam nadzieję, że, choć tematu nie wyczerpałam - chociaż zainteresowałam. I, do zobaczenia!✌️

D.C.

Ukraińskie seriale o wojnie?

Dokładnie tak. Jeżeli ktoś nadal tu jest i zamierza poznawać kulturę naszych sąsiadów - brawo, służę pomocą. Osobiście, znam takich seriali 7. A filmów to już nie zliczę🙄Być może, kiedyś je sobie przetłumaczę (chyba te krótsze) i wrzucę po polsku, dla osób, które by chciały. Bo, czemu by nie? 

No dobra, to teraz o nich napiszę🙂 

****** 

Гвардія (2015) - Akcja serialu rozpoczyna się podczas Euromajdanu, gdzie bohaterowie znaleźli się po różnych stronach barykad: jeden jest oficerem sił wewnętrznych, pozostali to protestujący, ale kiedy rozpoczęła się rosyjska agresja na Ukrainę, dawni przeciwnicy znaleźli się razem w Gwardii Narodowej. Różna, czasem trudna młodzież musi przejść przez szkołę prawdziwego wojownika. Czy personel wojskowy i rekruci, którzy jeszcze wczoraj byli „wrogami”, będzie w stanie stać się jedną drużyną zdolną do obrony swojego kraju? 

To był pierwszy serial o tej tematyce i fenomen, zdaje się pokazywali go nawet w polskiej telewizji, ale nigdzie nie znalazłam na to 100% dowodu. Ma klimat typowego kina tego gatunku, ale fakt, jak bardzo to jest/było blisko jest po prostu... przejmujący do szpiku kości - jeśli ktoś nie jest nieczuły, jak głaz, tak jak ja teraz. Ale to kawał dobrego kina, które Ukraińcy serio, potrafią robić. 

Не зарекайся (2016) - 1 września życie dziesiątoklasistki Ludmiły Polczuk zmienia się diametralnie. Jest oskarżona o zamordowanie znanego krymskiego polityka Wołodymyra Mieszkowa. Ludmiła, która niczego nie pamięta, zostaje oskarżona, jej ręce są umazane krwią ofiary, wydaje się, że morderstwa dokonała nożem. Rodzina bogatej ofiary robi wszystko, by skazać dziewczynę na dożywocie. Młodszy brat Meszkowa, Oleksandr, próbuje zabić bohaterkę, ale w ostatniej chwili zmienia zamiary, strasząc Ludmiłę, że już nigdy nie wyjdzie z więzienia. Ludmiła dowiaduje się o ciąży w więziennym szpitalu. Zdezorientowana oddaje swoją nowonarodzoną córkę starszej siostrze, planując zabrać ją później. Następnie serial ukazuje rok 2014, ostatni miesiąc 17-letniego życia bohaterki w żeńskiej kolonii w Ługańsku. Po wyjściu na wolność trafia w sam środek działań wojennych w Donbasie. Krewni ją zdradzają, a walka o córkę jest dopiero przed nią.

Serial był krytykowany za zbytnią sympatię do postaci separatystów a twórcy oskarżani o sentymenty prorosyjskie. Dlatego, może być, pewnego rodzaju ciekawostką i przykładem, do wytłumaczenia, dlaczego Ukraińcy tak boją się krytyki ich armii lub działań - czy, gdyby u nas była wojna a ktoś opowiadał, że nasze wojsko strzela do ludzi... wspieralibyście te wojsko? No właśnie. Dlatego, warto to zobaczyć. Na wszelki wypadek.

Біженка (2016) - Młoda kobieta, odnosząca sukcesy lekarka, straciła wszystko, gdy w jej mieście rozpoczęły się działania wojenne. Postanawia zacząć wszystko od nowa i przyjeżdża do miasta, w którym kiedyś studiowała. Tam spotyka starych przyjaciół i swoją pierwszą miłość. Na pierwszy rzut oka wydaje się, że wszyscy sympatyzują z Nadią i chcą jej pomóc ułożyć sobie nowe życie. Jednak Nadia nie przyjechała sama, ale z sześcioletnim chłopcem, który nazywa ją mamą. Nadia zabrała go ze strefy zagrożenia na prośbę umierającej babci, która miała nadzieję, że dalsi krewni udzielą chłopcu schronienia w spokojnej okolicy. Dziecko pokochało Nadię, a ona teraz musi zdecydować, czy jest gotowa wziąć odpowiedzialność za los chłopca, kiedy sama nie wie, co ją czeka w przyszłości...

W tym filmie bezpośrednich działań wojennych nie zobaczymy - ale skutki tych działań - jak najbardziej. Kobieta zraniona, z pokaleczonym życiem i dziecko po ciężkich przeżyciach, które ma tylko ją. Nadia ucieka wyłącznie z dowodem osobistym, ponieważ wszystkie inne jej dokumenty spłonęły - włącznie z dyplomem. Nie może podjąć pracy, jest zdana na łaskę innych. To kino emocjonalne, które ja naprawdę lubię.

Мама (2021) - Główną bohaterką jest Nina Petriwna, mieszkanka Żytomierza. W czasie, gdy jej syn Witalij Szwydczenko poszedł na front jako ochotnik by bronić swojego kraju, w spokojnym życiu Niny Petriwnej zapanowała wojna. W jeden ze zwykłych dni dowiaduje się, że Witalij został zabrany do niewoli. Okoliczności są takie, że jedyną szansą na odzyskanie dziecka jest wyruszenie na jego poszukiwanie na własną rękę. Nina Petriwna musi przebyć długą drogę, zmieniać miasta i wsie, mijać blokady dróg i urzędy lokalnych władz, spotykać się twarzą w twarz z wrogiem, a wszystko po to, by znaleźć najważniejszą dla matki odpowiedź – czy jej dziecko żyje. 

Ten serial rozdarł mi dosłownie serce. Nawet, jak o nim piszę, chce mi się płakać. Jestem osobą, która oddałaby życie za moich Bliskich i w 100% rozumiem ból, cierpienie i poświęcenie pani Niny, które jednocześnie zachwyca a z drugiej rani do głębi. Jeśli chcecie popłakać wieczorem - włączcie ten serial i płaczcie. Ale ostrzegam - jedna paczka chusteczek może nie wystarczyć. 

Я – Надія (2023) - Głównymi bohaterami serialu są pracownicy pogotowia ratunkowego w Charkowie, którzy w lutym-marcu 2022 roku pod ciągłym ostrzałem i bombardowaniem ratowali cywilów i personel wojskowy swojego miasta. Młoda sanitariuszka Nadija, mimo realnego zagrożenia i namów jej chłopaka do wyjazdu w bezpieczniejsze miejsce, postanawia pozostać w Charkowie w otoczeniu okupantów, nie rozumiejąc, co ją czeka w najbliższych tygodniach – nieprzespane noce na służbie, bolesne straty, codzienne ryzyka w imię ratowania innych i spotkania twarzą w twarz z wrogiem. 

Najnowsza produkcja, nakręcona zimą tego roku, która premierę miała 3 dni temu. Na razie, do oglądania tylko z VPN. Jak zwykle robota emocjonalna i głęboka, z takimi "Na sygnale" vibes - może przez niemal identyczny strój ukraińskich ratowników, ale skojarzenia mam z nim potężne. Jeżeli ktoś chce ujrzeć różnicę między tym, co było - a tym, co jest - to jest dla niego. 

Komedie internetowe🙃

Бандерівське смузі (2022) - to krótkie humorystyczne i patriotyczne bajki o wojnie Ukrainy z agresorem. A także o wyczynach dzielnych Ukraińców biorących udział w tej walce na różnych frontach. 

Gdyby nie niezbyt szczęśliwy dla naszych oczu tytuł, który niestety nachalnie przypomina o sobie po każdej scenie🙄z chęcią bym to przetłumaczyła już teraz, bo ten serial zrobił mi wiosnę. Wydaje mi się, że odpowiada on bardziej polskiemu poczuciu humoru, niż nasze współczesne seriale komediowe. Można po prostu umrzeć ze śmiechu. Ale, cóż... siła wyższa🙄

Бункер (2022) - Rosyjskie władze postawiły sobie ambitne (i niewykonalne) zadanie przejęcia Ukrainy, choć nie potrafią nawet przezwyciężyć własnej głupoty. Niemniej jednak wraz ze wspólnikiem Łukaszenki główny inicjator Putin rozpoczyna swoją specjalną operację. Projekt pokazuje, co wydarzyło się, zanim wszyscy sprawcy trafili pod międzynarodowy trybunał za swoje czyny. W sumie do tej pory w serialu jest dziesięć stałych postaci, w tym Putin, Łukaszenka i Kadyrow, a także żołnierz Wania i jego niedaleka żona. Ale autorzy stwierdzili, że w trakcie kręcenia (w zależności od wydarzeń wojennych) mogą pojawić się nowi bohaterowie.

Serial od kolegów Pana Prezydenta W. Z. nakręcony przez jego kompanię, ale na szczęście (lub niestety) bez niego, bo jest obecnie nieco zajęty. I, jak to przeważnie w Kwartale bywa (wszyscy już znają, co nie? Ja mogę przez sen cytować), jest ostro, ale i śmiesznie, w sam raz pod polski humor. Niestety, Ukraińcy wciąż potrafią a nam już nie idzie🙄Jak ktoś chce dobry, słowiański humor w stylu naszych kawałów o Hitlerze z drugiej światowej, proszę pytać o drogę do serialu. 

******* 

Miłego dnia, i oby wciąż bez bomb - czy to zwykłych, czy też atomowych. Do przeczytania😁

D.C.