Postanowiłam teraz to wyjaśnić🙂 Wiele razy słyszałam ludzi zastanawiających się na tym a, z racji tego, że niedawno dowiedziałam się jak wygląda ich specyfika, podzielę się tą wiedzą z radością!!!
No to, let's start!
*****
Nazwiska rosyjskie:
Końcówka -ow, -ew, najczęstsza.
Przykłady: Lermontow, Korowiew.
Kobiecą wersję tych nazwisk tworzy się przez dodanie do nazwiska -a, co daje nam wersję:
Lermontowa, Korowiewa.
Końcówka -in.
Przykłady: Puszkin, Szyszkin.
Kobieca wersja tworzona jest przez dodanie -a, czyli:
Puszkina, Szyszkina.
Nazwiska ukraińskie:
Końcówka -uk, najpowszechniejsza na zachodzie Ukrainy, bardzo częsta w Polsce, może świadczyć o pochodzeniu ukraińskim (bo czomu b i ne?).
Przykłady: Kiziuk, Kowalczuk.
Nie ma wersji żeńskiej.
Końcówka: -enko, najpowszechniejsza na wschodzie i w centralnej części Ukrainy.
Przykłady: Szewczenko, Romanenko.
Nie ma wersji żeńskiej.
Nazwiska białoruskie:
Końcówka -wicz, charakteryzują szlachtę białoruską, oczywista jest ich ogromna ilość w Polsce, wynikająca w prostej linii z faktu, że Białoruś to Wielkie Księstwo Litewskie a szlachta między sobą się mieszała.
Przykład: Mickiewicz, Sienkiewicz.
Każdy wie, że nie mają wersji żeńskiej.
Końcówka -ko, powszechne na Białorusi, występują też na Ukrainie oraz powszechnie w Polsce (zapewne w pierwszej chwili nie skojarzysz, że tak jest).
Przykład: Kościuszko, Moniuszko.
Naturalnie bez wersji żeńskiej.
Dodatkowo, we wszystkich krajach występują nazwiska polskie, w tym, na Białorusi są one normalne i uważane za rdzenne (czasem tak jest, białoruskie rody także przybierały nazwiska ze -ski) na Ukrainie się zdarzają a w Rosji świadczą o polskim pochodzeniu.
Dodatkowo, we wszystkich krajach występują nazwiska polskie, w tym, na Białorusi są one normalne i uważane za rdzenne (czasem tak jest, białoruskie rody także przybierały nazwiska ze -ski) na Ukrainie się zdarzają a w Rosji świadczą o polskim pochodzeniu.
*****
Wyjaśniłam?! To...
Miłego!
D.C.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz